ΚΗ΄ Αποστολική περικοπή του Αποστόλου Παύλου

13/12/2012

"εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ τῷ ἱκανώσαντι ἡμᾶς
εἰς τὴν μερίδα τοῦ κλήρου τῶν ἁγίων ἐν τῷ φωτί,"
(Κολοσσαείς κεφάλαιο 1 εδάφιο 12)

Πάντα να ευχαριστούμε τον Ιησού Χριστό
για το δώρο της σωτηρίας μας

Γράφει: ο Κωνσταντίνος Παπανάτσιος

Ο άνθρωπος οφείλει και πρέπει καθημερινά και πάντοτε να ευχαριστεί ατομικά αλλά και ομαδικά τον Θεώ, για όλα τα ορατά και αόρατα αγαθά, για όλα τα υλικά αλλά και πνευματικά δώρα, τα οποία του χάρισε στην ζωή. Οφείλουμε για τα πάντα να προσευχόμαστε στον Θεώ, γιατί μας αξίωσε δια της πατρικής του αγάπης να μας περιβάλει "εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ τῷ ἱκανώσαντι ἡμᾶς εἰς τὴν μερίδα τοῦ κλήρου τῶν ἁγίων ἐν τῷ φωτί, ὃς ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐξουσίας τοῦ σκότους καὶ μετέστησεν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ υἱοῦ τῆς ἀγάπης αὐτοῦ" (Κολοσσαείς 1:12-13). Δηλαδή μας αξίωσε να γίνουμε μέλη τίμια του Χριστού και κατά συνέπεια να αποφύγουμε την αιώνια καταδίκη εις την κόλαση του διαβόλου. Επειδή όμως αυτό το πολύ σπουδαίο θέμα ελάχιστοι χριστιανοί το σκέπτονται γι αυτό κι επιβάλετε να αναπτύξουμε το Αποστολικό ανάγνωσμα, το οποίο λάβαμε μέσα από την επιστολή προς Κολοσσαείς του Αποστόλου Παύλου και η οποία είναι από τα σπουδαιότερα Αποστολικά αναγνώσματα, διότι αναφέρεται στην σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου, η οποία κινδυνεύει και στην σημερινή εποχή και πάντοτε από ποικίλες αιρέσεις και από τις κακοδοξίες του πανούργου διαβόλου.

Ευρισκόμενος λοιπόν ο Απόστολος Παύλος εις την Ρώμη, πληροφορήθηκε ότι οι χριστιανοί των Κολοσσαών ασπάσθηκαν την κακοδοξία της αγγελοθρησκείας. Δηλαδή ότι θα σωθούν από τους αγγέλους, υποβιβάζοντας έτσι τον Ιησού Χριστό και το απολυτρωτικό του έργο δια της σωτηρίας του κόσμου. Ο Απόστολος Παύλος λοιπόν σπεύδει χωρίς καμιά αναβολή, να γράψει και να στείλει στους χριστιανούς των Κολοσσαών την ποιμαντική του επιστολή, για να συμβουλέψει αυτούς που πλανήθηκαν και να τους επαναφέρει στην ορθή και σωτήρια αλήθεια, για να μην οδηγηθούν στην αιώνια κόλαση.

Το ΚΗ Αποστολικό ανάγνωσμα, αποτελεί ένα μέρος από αυτή την επιστολή του Αποστόλου Παύλου, όπου εν συντομία αναγράφονται τα ακόλουθα σπουδαία διδάγματα:

Κατ αρχήν αυτό που τονίζει στους Κολοσσαείς είναι η ανάγκη της ευχαριστίας προς τον Θεώ, διότι μας αξίωσε να απαλλαχτούμε από το σκότος της πλάνης και της ειδωλολατρίας και της αιχμαλωσίας της αμαρτίας, η οποία γεννά τον αιώνιο θάνατο και μας έφερε το αληθινό φως της χριστιανικής θεογνωσίας προς σωτηρία των ψυχών μας. Τούτο αποτελεί το πρώτο και μέγιστο αξίωμα: "μετὰ χαρᾶς εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ τῷ ἱκανώσαντι ἡμᾶς εἰς τὴν μερίδα τοῦ κλήρου τῶν ἁγίων ἐν τῷ φωτί, ὃς ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐξουσίας τοῦ σκότους καὶ μετέστησεν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ υἱοῦ τῆς ἀγάπης αὐτοῦ" (Κολοσσαείς 1:11-13).
Και για να τους πείσει τους Κολοσσαείς και κατ επέκταση τον κάθε αιρετικό της κάθε εποχής, αισθάνεται την μεγάλη ανάγκη να υπερτονίσει, μέσα από πολλά αγιογραφικά επιχειρήματα και αποδείξεις, την ανωτερότητα του Ιησού Χριστού και του Μεσιακού και Λυτρωτικού έργου Αυτού έναντι των αγγέλων, για να αντιληφθούν οι Κολοσσαείς την πλάνη τους και την φτώχεια τους. Και ένα δυνατό επιχείρημα του Αποστόλου Παύλου είναι ότι μόνο μέσω του Υιού του Πατρός έχουμε την κατάργηση και την άφεση των αμαρτιών μας, οι οποίες φέρουν το άλγος, την θλίψη και γεννούν τον αιώνιο θάνατο του ανθρώπου και τον οδηγούν στο σκοτάδι της αιωνίου κολάσεως: "ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν, τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν·" (Κολοσσαείς 1:14).
Για να πείσει του Κολοσσαείς Χριστιανούς ότι ο Υιός του Πατρός δύναται να χορηγήσει την άφεση των αμαρτιών μας δια των παραπτωμάτων των ανθρώπων, όταν τον πιστεύουμε και τον ακολουθούμε, αναγκάζεται να μας αναφέρει την Ιστορία του Ιησού Χριστού, ως λυτρωτού, ο οποίος είναι αχώριστος από τον Πατέρα Θεώ. Ότι συνδημιουργεί μετά του Πατρός και δι αυτού έγιναν τα πάντα και αυτός είναι η εικόνα του Πατρός κατά την Θεότητα και εν αυτώ κατοικεί όλη η Θεότητα του Πατρός. Είναι ομοούσιος, ομότιμος, ομόδοξος μετά του Πατρός, άρα είναι παντοδύναμος Θεός αληθινός και ως Υιός της αγάπης και της ευσπλαχνίας.

Πάντα τονίζεται εις το ΚΗ Αποστολικό ανάγνωσμα:

Ο Υιός του Πατρός "῞Ος ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως" (Κολοσσαείς 1:15). Δεν μας λέει ότι είναι πρωτόκτιστος, διότι τότε ο Υιός θα ήταν το πρώτο κτίσμα, το πρώτο δημιούργημα του Θεού και όχι αληθινός Θεός.
Από Αυτόν δημιουργήθηκαν τα πάντα, άρα και οι άγγελοι του Θεού ως υπηρέτες του: "ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα, τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, εἴτε θρόνοι εἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαὶ εἴτε ἐξουσίαι· τὰ πάντα δι' αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται" (Κολοσσαείς 1:16).
Ο Υιός υπάρχει προ πάντων των αιώνων και προ πάσης της ορατής και αοράτης κτίσεως: "καὶ αὐτός ἐστι πρὸ πάντων, καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκε" (Κολοσσαείς 1:17).
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αρχηγός της πίστεώς μας και της σωτηρίας μας και γι αυτό είναι και η κεφαλή της Αγίας εκκλησίας του και την διασώζει από τον πόλεμο των διωκτών και των αιρετικών. "καὶ αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος, τῆς ἐκκλησίας· ὅς ἐστιν ἀρχή, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς πρωτεύων" (Κολοσσαείς 1:18). Στον Χριστό εξασφαλίζεται η ενότητα της πίστεως και η ενότητα της Αγίας Αυτού εκκλησίας.

Συμπέρασμα λοιπόν, για να ανυψώσει ο Απόστολος των εθνών Παύλος το Πανάγιο πρόσωπο του Χριστού στο ύψος της Θεότητος του Πατρός, και να οδηγήσει τους Κολοσσαείς να τον πιστέψουν ως Θεώ σωτήρα, ανακεφαλαιώνει όλα τα παραπάνω γράφοντας στην επιστολή του: "
ὅτι ἐν αὐτῷ εὐδόκησε πᾶν τὸ πλήρωμα (της θεότητας) κατοικῆσαι" (Κολοσσαείς 1:19).
Εμείς λοιπόν από το ΚΗ Αποστολικό ανάγνωσμα διδασκόμαστε να πιστεύουμε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, ως τον μόνο αληθινό Θεώ και δυνατό να σώσει μόνο Αυτός τον κόσμο όλον και τον κάθε άνθρωπο... Αμήν.

0 Comments

Αρχείο άρθρων

July 2013
January 2013
December 2012
November 2012
September 2012
August 2012
July 2012
June 2012
May 2012
April 2012
March 2012
February 2012
January 2012

Ο Μέγας Άγιος Βασίλειος γράφει τα εξής για τη Φιλαργυρία:

ΠΟΙΟΝ ΑΔΙΚΩ, λέει [ὁ πλούσιος], προστατεύοντας αὐτὰ ποὺ μοῦ ἀνήκουν; Πές μου λοιπόν, τί σοῦ ἀνήκει; Ἀπὸ ποῦ τὰ πῆρες καὶ τὰ ἔφερες στὴ ζωή σου; (...) Δὲν ἦρθες στὸν κόσμο γυμνός; Γυμνὸς δὲν θὰ ἐπιστρέψεις στὴ γῆ; Ποῦ τὰ βρῆκες αὐτὰ ποὺ ἔχεις τώρα; Ἂν πιστεύεις ὅτι στὰ χάρισε ἡ τύχη εἶσαι ἄθεος, δὲν ἀναγνωρίζεις τὸν δημιουργό, δὲν νοιώθεις εὐγνωμοσύνη γι᾽ αὐτὸν ποὺ στὰ ἔδωσε· ἂν ὅμως παραδέχεσαι ὅτι προέρχονται ἀπ᾽ τὸν Θεό, πές μου γιὰ ποιό λόγο στὰ ἔδωσε; Μήπως εἶναι ἄδικος ὁ Θεὸς καὶ μοιράζει ἂνισα τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὴ ζωή; Γιατί ἐσὺ εἶσαι πλούσιος κι ἐκεῖνος φτωχός; Ὄχι γι᾽ ἄλλο λόγο παρὰ γιὰ νὰ ἀνταμοιφθεῖς ἐσὺ γιὰ τὴν καλωσύνη καὶ τὴ σωστὴ διαχείριση τῆς περιουσίας, κι ἐκεῖνος γιὰ νὰ κερδίσει τὰ μεγάλα ἔπαθλα τῆς ὑπομονῆς. Ὅμως ἐσὺ τὰ ἔκρυψες ὅλα στοὺς ἀχόρταγους κόλπους τῆς πλεονεξίας· νομίζεις λοιπὸν ὅτι κανένα δὲν ἀδικεῖς ὅταν τόσους στερεῖς ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ αὐτά; Ποιός εἶναι πλεονέκτης; Ὅποιος δὲν περιορίζεται στὰ ἀπαραίτητα. Ποιός ἅρπαγας; Ἐκεῖνος ποὺ ἀφαιρεῖ τὴν περιουσία τῶν ἄλλων. Ἐσὺ δὲν εἶσαι πλεονέκτης; Δὲν εἶσαι ἅρπαγας; Δὲν κρατᾶς γιὰ τὸν ἑαυτό σου ὅσα σοῦ δόθηκαν γιὰ νὰ τὰ διαχειρισθεῖς πρὸς ὄφελος ὅλων; Αὐτὸς ποὺ γδύνει τὸν ντυμένο θὰ ὀνομαστεῖ λωποδύτης ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ δὲν ντύνει τὸν γυμνὸ μήπως δὲν ἀξίζει αὐτὴ τὴν ὀνομασία; Τὸ ψωμὶ ποὺ ἀποθηκεύεις εἶναι τοῦ πεινασμένου, τὰ ροῦχα ποὺ συσσωρεύεις εἶναι τοῦ γυμνοῦ, τὰ παπούτσια ποὺ τά ΄χεις καὶ σαπίζουν εἶναι τοῦ ξυπόλυτου, τὰ λεφτὰ ποὺ θάβεις γιὰ νὰ μὴ στὰ κλέψουν εἶναι τοῦ φτωχοῦ. Εἶναι τόσοι αὐτοὶ ποὺ ἀδικεῖς ὅσοι αὐτοὶ ποὺ θὰ μποροῦσες νὰ βοηθήσεις.

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής μας διδάσκει τα εξής ενδιαφέροντα

ΤΡΙΑ εἶναι τὰ αἴτια τῆς φιλαργυρίας· ἡ φιληδονία, ἡ κενοδοξία καὶ ἡ ἀπιστία. Χειρότερη ἀπ᾽ τὰ ἄλλα δύο εἶναι ἡ ἀπιστία.

Ο ΦΙΛΗΔΟΝΟΣ ἀγαπάει τὰ χρήματα γιὰ νὰ ἐξασφαλίζει τὶς ἀπολαύσεις του· ὁ κενόδοξος τὰ χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ δοξασθεῖ· ὁ ἄπιστος γιὰ νὰ τὰ συσσωρεύσει καὶ νὰ τὰ φυλάξει ἀπὸ φόβο γιὰ τὴν πείνα, τὰ γηρατειά, τὶς ἀρρώστειες ἢ τὴν ξενιτειά. Κι ἐλπίζει περισσότερο στὰ χρήματά του παρὰ στὸν Θεό, αὐτὸν ποὺ δημιούργησε τὰ πάντα καὶ ποὺ φροντίζει ἀκόμα καὶ γιὰ τὰ πιὸ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα ζῶα.

ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ἐκεῖνοι ποὺ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὰ χρήματα, οἱ τρεῖς γιὰ τοὺς ὁποίους μιλήσαμε πιὸ πρὶν καὶ ὁ οἰκονομικός. Εἶναι φανερὸ πὼς μόνον αὐτὸς ἐνδιαφέρεται μὲ τὸν σωστὸ τρόπο ἀφοῦ τὸ κάνει γιὰ νὰ μπορεῖ συνεχῶς νὰ τὰ μοιράζει σ᾽ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη.

Ο Μέγας Άγιος Αντώνιος μας διδάσκει τα εξής:

Ο ΘΕΟΣ δημιούργησε μὲ τὸν λόγο Του τὰ διάφορα γένη τῶν ζώων γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου· ἄλλα γιὰ τροφή, ἄλλα γιὰ νὰ τὸν ὑπηρετοῦν· τὸν ἄνθρωπο τὸν δημιούργησε γιὰ νὰ κοιτάει μὲ θαυμασμὸ τὰ ζῶα καὶ τὰ ἔργα τους καὶ νὰ εὐχαριστεῖ τὸν Θεό. Νὰ προσέχουν λοιπὸν πάρα πολὺ οἱ ἄνθρωποι μήπως συμβεῖ καὶ πεθάνουν ὅπως τὰ ἄλογα ζῶα, χωρὶς νὰ δοῦν καὶ νὰ νοιώσουν τὸν Θεό. Πρέπει ἀκόμη νὰ καταλάβει ὁ ἄνθρωπος ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι παντοδύναμος καὶ ὅτι τίποτα δὲν ὑπάρχει χωρὶς νὰ τὸ ἐπιθυμεῖ Ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ κάνει τὰ πάντα· ἀλλὰ δημιούργησε καὶ δημιουργεῖ ὅσα θέλει ἀπὸ τὸ μηδὲν μὲ τὸν λόγο Του γιὰ νὰ σώσει τοὺς ἀνθρώπους.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τὸν κατανοοῦν εἶναι ἀθανασία· γιὰ τοὺς ἀνόητους ὅμως ποὺ δὲν τὸν καταλαβαίνουν εἶναι θάνατος ἀλλ᾽ αὐτὸ τὸν θάνατο δὲν πρέπει νὰ τὸν φοβόμαστε· ἡ ἀπώλεια τῆς ψυχῆς, δηλαδὴ ἡ ἄγνοια τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ πραγματικὴ συμφορὰ γιὰ τὴν ψυχή, καὶ πρέπει νὰ τὴ φοβόμαστε.