Blog Archives

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΗΤΟΥ

30/7/2012

Προφητεία Αγίου Νείλου του Μυροβλήτου Κατά το 1900 βαδίζοντας προς τον μεσασμόν του 8ου αιώνος άρχεται ο κόσμος του καιρού εκείνου, να γίνεται αγνώριστος. Όταν πλησιάση ο καιρός της ελεύσεως του Αντιχρίστου θα σκοτισθεί η διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη τα της σαρκός και θα πληθυνθεί σφόδρα η ασέβεια και η ανομία, τότε άρχεται ο κόσμος να γίνεται αγνώριστος, αι μορφαί των ανθρώπων θα μετασχηματίζωνται και δεν θα γνωρίζωνται οι άνδρες από τας γυναίκας διά της αναισχύντου ενδυμασίας και των τριχών της κεφαλής, οι τότε άνθρωποι θα αγριέψουν και θα γίνουν ωσάν θηρία από την πλάνην του αντιχρίστου. Δεν θα υπάρχη σεβασμός εις τους γονείς και τους γεροντοτέρους, η αγάπη θα εκλείψει, οι δε ποιμένες των χριστιανών Αρχιερείς και ιερείς θα είναι άνδρες κενόδοξοι, παντελώς μη γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν, τότε θα αλλάξουν τα ήθη και οι παραδόσεις των χριστιανών και της Εκκλησίας. Η σοφρωσύνη θα απολεσθεί από τους ανθρώπους και θα βασιλεύσει η ασωτία. Το ψεύδος και η φιλαργυρία θα φθάσουν εις τον μέγιστον βαθμόν, και ουαί εις τους θησαυρίζοντες αργύρια. Αι πορνείαι, μοιχείαι, αρσενοκοιτίαι, κλοπαί και φόνοι, θα πολιτεύωνται, εν τω καιρώ εκείνω, και δια την ενέργειαν της μεγίστης αμαρτίας και ασελγείας, οι άνθρωποι θέλουν στερηθή την χάριν του Αγίου Πνεύματος, όπου έλαβον εις το Άγιον Βαπτισμα, ως και την τύψιν της συνειδήσεως. Αι Εκκλησίαι δε του Θεού θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών ποιμένων και αλλοίμονον τότε εις τους εν τω κόσμω ευρισκομένους χριστιανούς οι οποίοι θα στερηθούν τελείως την πίστην διότι δεν θα βλέπουν από κανέναν φώς επιγνώσεως. Τότε θα αναχωρούν από τον κόσμον εις τα ιερά Καταφύγια δια να εύρουν ψυχικήν ανακούφισιν των θλίψεων των και παντού θα ευρίσκουν εμπόδια και στενοχωρίας. Και πάντα ταύτα γενήσονται διά το ότι ο Αντίχριστος θέλει κυριεύση τα πάντα, και γενήσεται εξουσιαστής πάσης της Οικουμένης και θα ποιεί τέρατα και σημεία κατά φαντασίαν, θέλει δε δωση πονηράν σοφίαν εις τον ταλαίπωρον άνθρωπον, να εφεύρη να ομιλή ο ένας εις τον άλλον, από την μίαν άκρην της γής έως την άλλην, τότε θα πέτανται στον αέρα ως πτηνά και διασχίζοντες τον βυθόν της θαλλάσσης ως ιχθύες. Και ταύτα πάντα ποιούντες οι δυστυχείς άνθρωποι, διαβιούντες εν ανέσει, μη γνωρίζοντες οι ταλαίπωροι ότι ταύτα εστί πλάνη του Αντιχρίστου. Και τόσον θα προοδεύσει την επιστήμην κατά φαντασίαν ο πονηρός, ώστε αποπλανήσαι τους ανθρώπους και μη πιστεύειν εις την ύπαρξιν του ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΟΥ ΘΕΟΥ.Τότε βλέπων ο Πανάγαθος Θεός την απώλειαν του ανθρωπίνου γένους, θέλει κολοβώση τας ημέρας, διά τους ολίγους σωζομένους, διότι ο διάβολος θέλει πλανείσαι ει δυνατόν και τους εκλεκτούς. Τότε αιφνιδίως θέλει έλθη η δίστομος ρομφαία και θα θανατώση τον πλάνον και τους οπαδούς αυτού.

0 Comments

Ἡ σύγχρονη «θεολογία» τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔναντί τῶν Ἱερῶν Κανόνων.

24/7/2012

0 Comments

Ὁ Οἰκουμενισμός, ὡς ἕνα ἀκόμα φαινόμενο θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, προάγεται στίς μέρες μας, συστηματικῶ τῷ τρόπω, μέσω τῶν διαφόρων οἰκουμενιστικῶν ἐνεργειῶν τῶν «ὀρθοδόξων» νεοημερολογιτῶν ἐπισκόπων, τίς ὁποῖες βλέπουμε ἀφειδῶς καί ἐλαφρά τή καρδία, νά ἐφαρμόζονται. Βασίζονται δέ στήν πατριαρχική ἐγκύκλιο τοῦ 1920 ἡ ὁποία δικαίως ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὡς ὁ καταστατικός χάρτης τῆς διαχριστιανικῆς παγκοσμιοποιήσεως, διότι σέ αὐτήν περιλαμβάνονται δέκα (10) σαφεῖς μέθοδοι αὐτομάτου προσεγγίσεως καί ἑνώσεως τῶν λεγομένων «Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν» μέ μόνη προϋπόθεση τήν πίστη γενικά στόν Χριστό, δίχως νά ἔχει σημασία τό ἀκριβές της περιεχόμενο, δηλαδή χωρίς νά ἐξετάζονται οἱ δογματικές διαφοροποιήσεις καί οἱ λόγοι χωρισμοῦ. Δηλαδή μία πανομολογιακή συγκόλληση.

Τό δέ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν (ἤ μήπως αἱρέσεων;), τοῦ ὁποίου ἰδρυτικά μέλη εἶναι καί ὀρθόδοξες (κατ’ όνομα μόνο..) Ἐκκλησίες καί Πατριαρχεῖα, εἶναι τό βασικό ὄργανο προωθήσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί γιά συμμετοχή σ’ αὐτό, προϋποθέτει ἐνστερνισμό προτεσταντικῶν ἐκκλησιολογικῶν ἀρχῶν ἀσύμβατων πρός τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησιολογία. Οἱ Ὀρθόδοξοι, μετά τήν Γενική Συνέλευσι τοῦ Νέου Δελχί (1961) συμμετέχουν πλέον ὡς μειοψηφία στά συνέδρια τοῦ Π.Σ.Ε. καί δέν μποροῦν νά ἐπηρεάσουν ἀποτελεσματικά τήν γραμμή καί τίς ἀποφάσεις του, οὔτε νά δώσουν οὐσιαστική Ὀρθόδοξη μαρτυρία, ἔφ ὅσον δέν τούς ἐπιτρέπεται πλέον νά καταθέτουν ἰδιαιτέρα δήλωσι ὡς ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Δηλαδή οἱ Ὀρθόδοξες Τοπικές Ἐκκλησίες συμμετέχουν πλέον ὡς παραφυάδες (denominations) τοῦ Χριστιανισμοῦ. Δηλαδή τίποτε περισσότερο ἀπό θέσεις στόν κατάλογο τοῦ Π.Σ.Ε., ἀνάμεσά σε αἱρετικές ὁμάδες – τά μυστήρια τῶν ὁποίων ἀναγνωρίζουν ὡς έχοντα μεταδίδοντα ἁγιαστική καί σώζουσα Χάρη – και μάλιστα πολλές ἀπό τίς ὁποῖες δέν ἀριθμοῦν περισσοτέρους ἀπό 10.000 - 20.000 ὀπαδούς.

Ἐκεῖ οἱ Ὀρθόδοξοι, ἔχοντας ἐκχωρήσει τήν μοναδικότητα ἀληθείας καί σωτηρίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στό Παγκόσμιο Συμβούλιο αἱρέσεων καί παραθρησκείας, μαζί μέ τίς λοιπές «χριστιανικές» ἀντιπροσωπεῖες καί τίς παρασυναγωγές αἱρετικῶν, παρακαλοῦν τό... Ἅγιο Πνεῦμα γιά νά τούς θεραπεύσει καί νά τούς συμφιλιώσει! Ποιό εἶναι αὐτό τό Ἅγιο Πνεῦμα; ἀπό τί καί πῶς θά τούς θεραπεύσει; ποιούς και μέ ποιούς θά τούς συμφιλιώσει μέσα σέ αὐτή τήν βαβυλωνία τῆς δαιμονικῆς συγχύσεως;

Ὁμιλοῦν «γιά ἐπαναπροσδιορισμό τῆς Ἐκκλησιολογίας» ἐννοώντας συμμόρφωση στόν δογματικό πλουραλισμό καί στήν ἠθική ἀνεκτικότητα. Καί λέγοντας ἠθική ἀνεκτικότητα, ἐννοεῖται ὅτι μποροῦν νά συμπροσεύχονται μαζί μέ ὅλες τίς αἱρέσεις, τίς ἐπισκοπίνες, τίς παπαδίνες, πολλές ἀπό τίς ὁποῖες δημόσια διακηρύττουν τή λεσβιακή τους «ἰδιαιτερότητα», «νά γιορτάσουν τήν ἑνότητά τους ἐν Χριστῷ καί τή δοσμένη ἀπό τό Θεό ποικιλία τους» καί νά διατρανώνουν τήν «διαφορετικότητά» τους.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔχει τήν αὐτοσυνειδησία ὅτι εἶναι ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική. Τό ἦθος τῆς εἶναι πάντοτε καί ἀναλλοιώτως τό εὐαγγελικό ἦθος. Οἱ ἁμαρτίες τῶν μελῶν της δέν προσβάλλουν οὔτε τήν μοναδικότητά της, οὔτε τήν ἁγιότητά της, ἐπειδή αὐτές οἱ ἰδιότητες ἀπορρέουν ἀπό τήν μοναδικότητα καί τήν ἁγιότητα τῆς αἰωνίας Κεφαλῆς της, τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ δογματική πολυδιάσπασις, ποῦ συντηρεῖται στό πλαίσιο τοῦ Π.Σ.Ε. καί ἀποτελεῖ κεντρικό ἄξονα γιά τήν ὕπαρξί του, εἶναι ἡ καλλιτέρα ἀπόδειξις ὅτι ἡ ἐπιζητουμένη ἴασις καί συμφιλίωσις δέν πρόκειται νά εἶναι οὔτε ἐν Χριστῷ οὔτε διά Πνεύματος Ἁγίου. Ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου: «εἷς Κύριος, μία πίστις, ἕν βάπτισμα» (Ἔφ. δ’,5) συνιστᾶ θεμελιώδη ὄρο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας, στόν ὁποῖο δέν ἀνταποκρίνεται ἡ προτεσταντική προσδοκία.

Ἅς γνωρίζουν ὅμως ὅτι ὑπάρχουν ὅρια στήν οἰκονομία καί στήν ὑπομονή μας· ὅρια ὄχι αὐθαίρετα, ἀλλά «ἅ οἱ Πατέρες ἔθεντο». Οἱ Ἱεροί Κανόνες ὁρίζουν:

Κανών ι’, τῶν ἁγίων Ἀποστόλων: Εἰ τίς ἀκοινωνήτω, κάν ἐν οἴκω συνεύξηται οὗτος ἀφοριζέσθω (Πηδάλιον ἔκδ. Ἀστήρ 1976).

Κανών με’, Ἁγίων Ἀποστόλων: Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δέ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς Κληρικοῖς ἐνεργῆσαι τί, καθαιρείσθω (ἐν. ἄν. σέλ 50).

Κανών λγ’ καί ς’, τῆς ἐν Λαοδικεία τοπικῆς Συνόδου: «Ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι» (ἐν.ἄν. σέλ. 433), «μή συγχωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς εἰσιέναι εἰς τόν οἶκον τοῦ Θεοῦ, ἐπιμένοντας τή αἱρέσει» (ἐν.ἄν. σέλ. 422).

Ἐρώτησις Θ΄ Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας: Εἰ ὀφείλει Κληρικός εὔχεσθαι, παρόντων Ἀρειανῶν, ἤ ἄλλων αἱρετικῶν; ἤ οὐδέν αὐτόν βλάπτει, ὁπόταν αὐτός ποιῆ τήν εὐχήν, ἤγουν τήν προσφοράν; Ἀπόκρισις: Ἐν τῇ θεία ἀναφορά ὁ Διάκονος προσφωνεῖ πρό τοῦ ἀσπασμοῦ. «Οἱ ἀκοινώνητοι περιπατήσατε». Οὐκ ὀφείλουσιν οὔν παρεῖναι, εἰ μή ἄν ἐπαγγέλλωνται μετανοεῖν καί ἐκφεύγειν τήν αἵρεσιν. Ἑρμηνεία: …ἀποκρίνεται, ὅτι ἐν τῷ καιρῶ τῆς ἱερουργίας ὁ Διάκονος φωνάζει νά ἔκβουν ἔξω του ναοῦ ὅσοι εἶναι Κατηχούμενοι, λέγων· Ὅσοι Κατηχούμενοι προέλθετε (τοῦτο γάρ δηλοί το, οἱ ἀκοινώνητοι περιπατήσατε). Ἀνίσως λοιπόν ὅσοι εἶναι Κατηχούμενοι δέν συγχωροῦνται νά σταθοῦν ἐν τῷ καιρῶ, ὅταν γίνεται ἡ θεία Λειτουργία, πόσω μᾶλλον αἱρετικοί; ἔξω μόνον, ἄν ὑποσχωνται νά μετανοήσουν καί νά φύγουν ἀπό τήν αἵρεσιν· πλήν καί τότε πάλιν δέν πρέπει νά ἀφήνωνται μέσα εἰς τόν ναόν, ἀλλά νά στέκωνται ἔξω μέ τούς Κατηχουμένους. Εἰ δέ τοιουτοτρόπως δέν ὑπόσχονται, οὐδέ μέ τούς Κατηχουμένους συγχωροῦνται νά στέκουν, ἀλλά νά ἀποδιώκωνται κατά τόν Βαλσαμῶνα (ἐν. ἄν. σέλ 670).

Ἐπίσης κανόνες: ια’, ιβ’ καί ιγ’ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, β΄τῆς ἐν Ἀντιοχεία, θ’, λβ’, καί λζ’ τῆς ἐν Λαοδικεία -γιά τά δῶρα καί τούς συνεορτασμούς.

Τέλος θά μπορούσαμε νά ἀναφέρουμε τούς τόσο βαρυσήμαντους 9ο, 10ο καί 11ο στίχους τῆς Β’ ἐπιστολῆς Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ. Στό 10ο στίχο ἀπαγορεύει ὁ μαθητής τῆς ἀγάπης στόν κάθε χριστιανό ἀκόμα καί νά χαιρετᾶ τόν αἱρετικό «καί χαίρειν αὐτῶ μή λέγετε». Ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση τονίζει ὅτι ὁ ἠγαπημένος, ἐπιστήθιος μαθητής τοῦ Χριστοῦ βγαίνοντας ἀπό δημόσιο χῶρο μαζί μέ ἕνα πνευματικό του παιδί ἐξέφρασε τόν ἀποτροπιασμό του στή θέα τοῦ αἱρετικοῦ Κηρίνθου λέγοντας: «πᾶμε γρήγορα, παιδί μου, νά φύγουμε μήπως πέσει ἡ σκεπή καί μᾶς πλακώσει». Ποιός ἀπό μᾶς μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι μέσα στήν καρδιά τοῦ ἔχει πλουσιότερη ἀγάπη ἀπό τό μαθητή τῆς ΑΓΑΠΗΣ;

Οἱ ἱεροί αὐτοί Κανόνες δέν εἶναι ἀθεολόγητα νομοτεχνικά κείμενα, ἀλλά ἐκφράζουν τήν Ὀρθόδοξο θεολογία καί ἐκκλησιολογία. Ἡ μυστηριακή κοινωνία καί ἡ «κοινωνία ἐν ταῖς προσευχαῖς» προϋποθέτουν τήν κοινή πίστι. Εἶναι ὁ καρπός τῆς ἑνότητος ἐν τῇ πίστει καί ὄχι ἡ ὁδός γιά νά φθάσουμε σέ αὐτήν. Ἀκόμη οἱ ἱεροί Κανόνες ἀσφαλίζουν τά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νά μή συγχέεται μέ τίς αἱρέσεις καί τίς ἐτεροδιδασκαλίες.

Ὑπάρχουν κληρικοί καί λαϊκοί θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι φρονοῦν ἐσφαλμένως ὅτι οἱ Κανόνες αὐτοί ἔχουν «καιρικό» χαρακτήρα καί γι’ αὐτό σήμερα δέν ἰσχύουν. Οἱ ἐν λόγω κύριοι νομίζουν ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι νά προσβάλουν καί νά θυσιάζουν τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας στόν βωμό τῶν διαφόρων κοσμικῶν καί κοινωνικῶν τους σκοπιμοτήτων, ἀσελγώντας ἐτσιθελικά σέ ὅ,τι ἱερώτερο καί πολυτιμώτερο ἔχει ὁ ὀρθόδοξος ἑλληνικός λαός. Πιθανόν γι’ αὐτούς ὁ θησαυρός τῆς Ὀρθοδοξίας, νά μή σημαίνει τίποτε ἄλλο παρά ἐμπόρευμα γιά ἀνταλλαγή ἤ ὑλικό γιά μαγείρεμα στό ἀκάθαρτο τσουκάλι τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Ἡ Νέα αὐτή Ἐποχή τόσο σέ πολιτικοοικονομικό ὅσο καί σέ θρησκευτικό ἐπίπεδο, δέν ἐπιθυμεῖ τόσο νά γκρεμίσει τήν Ἐκκλησία καί τίς ἐκκλησίες (ναούς), ὅσο ἐπιθυμεῖ νά μετατρέψει τήν Ἐκκλησία σέ κάτι ἄλλο ἀπό αὐτό πού εἶναι στήν οὐσία της. Νά τήν κάνει θεραπαινίδα καί χειροκροτητή της, νά τήν μεταλλάξει σέ ἕναν ἄνευρο ὀργανισμό, ὁ ὅποιος θά ἐνσωματωθεῖ πλήρως στό σύστημα καί θά δουλεύει, γιά λογαριασμό του, ὄχι ἀδειάζοντας τούς ναούς, ἀλλά γεμίζοντάς τους μέ ἀνθρώπους πού θά ἔχουν ἀλλοιωμένο φρόνημα. Ἡ γνήσια Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τονίζει τήν ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τῆς ἐλευθερίας μέ τήν ὁποία ὁ ἴδιος ὁ Τριαδικός Θεός ἐπροίκισε τόν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτό ἡ ἀντίστασή Της δέν εἶναι εὐκαιριακή, ἀλλά πηγάζει ἀπό τήν ἴδια Τῆς τήν πίστη καί θέλει ἐλεύθερους ἀνθρώπους καί πολίτες καί ὄχι ὑπάκουα ρομπότ.

Ἐπιμέλεια : « Νεανικός Ὀρθόδοξος Σύνδεσμος »

0 Comments

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Ένα δοκίμιο για τα Θεοφάνεια

17/7/2012

0 Comments

Σήμερον ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν ἑορτάζει τὴν μεγάλην ἑορτὴν τῶν Θεοφανείων, καὶ ποιεῖται μνείαν τῆς βαπτίσεως τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ. Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καὶ Βαπτιστής, ὅστις ἔμβρυον ἐν τῇ μήτρᾳ εἶχεν ἀναγνωρίσει τὸν Λυτρωτὴν καὶ ἐσκίρτησεν, ἀνὴρ γενόμενος ὑπῆρξε καὶ ὁ πρῶτος πιστεύσας, ὑποδείξας καὶ κηρύξας τὸν Χριστόν. «Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», εἶπεν ὄτε εἶδε τὸν Ἰησοῦν περιπατοῦντα. «Ἔρχεται ἄλλος ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς λύσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ», ἔλεγε πρὸς τοὺς μαθητάς του.

Τινὲς δὲ τῶν μαθητῶν τούτων, ἐγκαταλιπόντες αὐτόν, ἠκολούθησαν τὸν Ἰησοῦν, ὅθεν ὁ Ἰωάννης ἐγκαρτερῶν καὶ ὑποτασσόμενος ἔλεγεν, «Ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι». Ἐκ τῶν μαθητῶν τούτων τοῦ Ἰωάννου λέγεται ὅτι ἦσαν ὁ Ἀνδρέας ὁ πρωτόκλητος καὶ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ Σίμων Πέτρος, ὅστις καὶ πρῶτος ἐκ τῶν ἄλλων ἀποστόλων ὠμολόγησε τὸν Χριστόν, «Ραββί, σὺ εἶ ὁ Χριστός, ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἰ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ». Πρὸς τοῦτον λοιπὸν τὸν Ἰωάννην, τὸν κηρύττοντα καὶ βαπτίζοντα βάπτισμα μετανοίας, προσῆλθεν ὁ Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος καὶ ἐβαπτίσθη θέλων νὰ δώση τὸ παράδειγμα.

Ἐπειδὴ περὶ βαπτίσματος ὁ λόγος, καλὸν νομίζω ἐνταῦθα νὰ ὑποβάλω πρακτικάς τινας παρατηρήσεις περὶ τοῦ τρόπου καθ᾿ ὃν τελεῖται παρ᾿ ἡμῖν τὸ Βάπτισμα.

Οἱ παλαιοὶ πρακτικώτατοι καὶ μεμορφωμένοι ἱερεῖς, καίτοι ἀγράμματοι λεγόμενοι, εἴξευρον νὰ ἐκτελῶσι κανονικώτατα τὰς τρεῖς καταδύσεις καὶ ἀναδύσεις, κρατοῦντες τὸν βαπτιζόμενον ὄρθιον πρὸς ἀνατολὰς βλέποντα, ἐφαρμόζοντες τὴν δεξιὰν ἐπὶ τῆς μασχάλης τοῦ βρέφους ἀβρῶς ἅμα καὶ ἀσφαλῶς, φράττοντες δὲ διὰ τῆς ἀριστερᾶς τὸ στόμα αὐτοῦ. Ἐφρόντιζον περὶ τῆς θερμοκρασίας τοῦ ὕδατος καὶ ἑκάστη κατάδυσις ἐγίνετο ἀκαριαία, τὸ δὲ διάλειμμα μεταξὺ τῶν καταδύσεων ἐγίνετο ἀρκετόν, ὥστε ν᾿ ἀναπνεύση τὸ βρέφος.

Τοιούτῳ τρόπῳ οὐδεὶς βαπτιζόμενος ἔπαθε ποτέ τι ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ. Τὸ σημερινὸν ὅμως σμῆνος τῶν ἱερέων, τοὺς ὁποίους ἡ διεφθαρμένη πολιτικὴ ἐπιβάλλει πολλάκις ἀξέστους καὶ ἀκαλλιεργήτους εἰς τοὺς Σ. Σ. ἱεράρχας νὰ τοὺς χειροτονῶσιν, ἀφοῦ κακῶς ἐκτελεῖ, ἢ μᾶλλον κακῶς παραλείπει τοσούτους ἄλλους τύπους, ὀφείλει τουλάχιστον νὰ σεβασθῇ αὐτὸ τὸ θεμέλιον τῆς πίστεως ἡμῶν, τὸ ἅγιον βάπτισμα.

Γράφομεν ταῦτα, διότι ἔχομεν λόγους νὰ πιστεύωμεν ὅτι πολλοὶ τῶν ἱερέων, χαριζόμενοι εἰς τὴν τυφλὴν καὶ μωρὰν πολλάκις φιλοστοργίαν ἀμαθῶν καὶ προληπτικῶν γονέων, οἵτινες νομίζουν, ὅτι κάτι θὰ πάθη τὸ χαϊδευμένον νεογνόν των ἐν τῇ ἱερᾷ κολυμβήθρᾳ, ἐκτελοῦσι σχεδὸν ράντισμα, καὶ ὄχι βάπτισμα.

Οἱ τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας εἶναι συγγνωστοί, διότι ἠγνόησαν τὴν ἔννοιαν τοῦ ἑλληνικοῦ ρήματος βαπτίζω, baptizo, ὅτι δηλ. σημαίνει βάπτω, βυθίζω, βουτῶ, οἱ Ἕλληνες ὅμως δὲν πρέπει ποτὲ νὰ τὴν ἁγνοήσωσιν.

Εἶναι καιρὸς νὰ φυλαχθῆ ὁ ἱερὸς οὖτος τύπος, διότι ἂν ἐξακολουθήση ἡ ἀμάθεια τοῦ κλήρου, καὶ πληθυνθῆ ἡ ἀθεΐα καὶ ἡ ἀσέβεια, μετὰ μίαν γενεάν, ὄτε θὰ εἴμεθα μισοβαφτισμένοι ὅλοι, θὰ δεήση νὰ διαταχθῆ γενικὸς ἀναβαπτισμὸς ὅλων τῶν κατοίκων τοῦ Ἑλληνικοῦ Βασιλείου, ἀρρένων καὶ θηλέων. Διότι πρέπει νὰ εἴμεθα συνεπεῖς. Ἡ ἡμετέρα Ἐκκλησία εἰς μὲν τοὺς προσερχόμενους ἐκ τῶν Δυτικῶν εἰς τοὺς κόλπους της ἐπιβάλλει τὸν ἀναβαπτισμόν, τοὺς δὲ Ἀρμενίους τοὺς μυρώνει μόνον, καὶ τοῦτο διότι οὖτοι μὲν εἶναι κανονικῶς βεβαπτισμένοι διὰ τριῶν ἀναδύσεων καὶ καταδύσεων, ἐκεῖνοι δὲ ἀτελῶς μόνον διὰ ραντισμοῦ. «Συντηρώμεθα χάριτι, πιστοί, καὶ σφραγίδι, ὡς γὰρ ὄλεθρον ἐφυγον, Ἑβραῖοι, φλιᾶς πάλαι αἱμαχθείσης, οὕτω καὶ ἡμῖν ἐξόδιον τὸ θεῖον τοῦτο, τῆς παλιγγενεσίας λουτήριον ἔσται, ἕνεκεν καὶ τῆς Τριάδος, ὀψόμεθα φῶς τὸ ἄδυτον».

0 Comments

О πλoύτoς και η φτώχεια (Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου)

6/7/2012

0 Comments

Άχρηστoι είναι oι πλoύσιoι, ναί, άχρηστoι, εκτός κι αν είναι ελεήμoνες και φιλάνθρωπoι. Мα, δυστυχώς, λίγoι πλoύσιoι, πoλύ λίγoι ξεχωρίζoυν γιά τη φιλανθρωπία τoυς. Оι περισσότερoι είναι βoυτηγμένoι στη φιλαυτία, την ασπλαχνία, την αμαρτία. Гι’ αυτό μην τoυς ζηλεύεις. Еσύ να σκέφτεσαι τoν Πέτρo και τoν Παύλo, να σκέφτεσαι τoν Іωάννη και τoν Нλία, να σκέφτεσαι τoν ίδιo τo Χριστό, o oπoίoς δεν είχε πoυ να γείρει τo κεφάλι Тoυ. Мιμήσoυ τη φτώχεια Еκείνoυ και των αγίων Тoυ, πoυ ήταν στερημένoι από τα υλικά αγαθά, είχαν όμως αμύθητα πνευματικά πλoύτη.

Nα θυμάσαι πάντα και τη διακήρυξη τoυ Κυρίoυ, πoυ βεβαίωσε πως είναι πoλύ δύσκoλo να σωθεί πλoύσιoς: «Όσoι έχoυν χρήματα, πoλύ δύσκoλα θα μπoύν στη βασιλεία τoυ Θεoύ. Πιό εύκoλo είναι να περάσει καμήλα μέσ’ από βελoνότρυπα, παρά να μπεί πλoύσιoς στη βασιλεία τoυ Θεoύ» (Λoυκά. 18:24-25). Δίπλα σ’ αυτή τη θεϊκή διακήρυξη βάλε, αν θέλεις, όλo τo χρυσάφι της γης, και θα δεις ότι δεν αντισταθμίζει τη ζημιά, πoυ θα σoυ πρoξενήσει η κατoχή τoυ. Аκόμα, δηλαδή, κι αν είχες δικές σoυ την ξηρά και τη θάλασσα, τις χώρες και τις πoλιτείες της oικoυμένης, αν δoύλευε γιά σένα η ανθρωπότητα, αν έδιναν -γιά χάρη σoυ oι πηγές χρυσάφι αντί -γιά νερό, και τότε θα έλεγα πώς δεν αξίζεις oύτε τρεις δεκάρες, αφoύ θα έχανες τη βασιλεία των oυρανών.

Πες μoυ, αν o βασιλιάς σε καλoύσε στα ανάκτoρα και σ’ έβαζε να καθήσεις δίπλα στo θρόνo τoυ και σoυ μιλoύσε τιμητικά μπρoστά σε όλoυς τoυς αυλικoύς και σε κρατoύσε στo τραπέζι τoυ, γιά να γευθείς τα βασιλικά φαγητά, δεν θα θεωρoύσες τoν εαυτό σoυ ως τoν πιό ευτυχισμένo άνθρωπo;

Тώρα, λoιπόν, πoυ πρόκειται ν’ ανέβεις στόν oυρανό και να σταθείς κoντά στo Вασιλιά τoυ σύμπαντoς και να λάμπεις όπως oι άγγελoι και να συμμετέχεις στην απρόσιτη Θεία δόξα, διστάζεις να περιφρoνήσεις τα χρήματα, ενώ θα έπρεπε να πετάς από χαρά, ακόμα κι αν χρειαζόταν να θυσιάσεις τη ζωή σoυ γιά τo σκoπό αυτό; Гιά ν’ αναρριχηθείς σε κάπoιo πρόσκαιρo δημόσιo αξίωμα, πoυ θα σoυ δώσει την ευκαιρία να κλέψεις, χρησιμoπoιείς κάθε μέσo, θεμιτό και αθέμιτo. Και τώρα, πoυ μπρoστά σoυ βρίσκεται η αιώνια βασιλεία των oυρανών, πoυ τίπoτα δεν πρόκειται να την καταργήσει, αδιαφoρείς και κάθεσαι μ’ ανoιχτό τo στόμα μπρoστά στα χρήματα;

Аλίμoνo, πόση είναι η αναισθησία μας! Тέτoια αγαθά πρoσδoκάμε, και στα πράγματα της γης είμαστε κoλλημένoι! Δεν αντιλαμβανόμαστε την πανoυργία τoυ διαβόλoυ, πoυ μας δίνει τα μικρά και μας παίρνει τα μεγάλα• μας πρoσφέρει λάσπη και μας αρπάζει τoν oυρανό• μας παρασύρει στη σκιά και μας απoμακρύνει από τo φως• μας τραβάει στην απάτη και μας στερεί την αλήθεια• μας ξεγελάει με όνειρα -γιατί όνειρo είναι o πλoύτoς τoυ κόσμoυ τoύτoυ- και μας καταντάει, όταν έρχεται η ώρα τoυ θανάτoυ μας, φτωχότερoυς κι από τoυς πιό φτωχoύς. Гιατί τότε δεν παίρνει μαζί τoυ o άνθρωπoς τίπoτ’ άλλo πέρα από την αρετή τoυ και τα καλά τoυ έργα.

Аγίoυ Іωάννoυ Χρυσoστόμoυ

από τo βιβλίo «Θέματα Zωής А’» εκδόσεων «Іεράς Мoνής Παρακλήτoυ»

0 Comments

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ...

1/7/2012

0 Comments

Μέσα σε, αυτή την μεγάλη κρίση και αναμπουμπούλα που επικρατεί ακούγονται συνεχώς ή διαβάζετε στο internet για προφητικά λόγια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ή του γέροντος Παϊσίου. Αυτά μιλάνε για Ελλάδα ελεύθερη, δυνατή, χριστιανική, αλλά μετά από μια δύσκολη περίοδο. Μεγάλοι άνδρες, με παρρησία ενώπιον του Θεού.

- Αλλά ας σκεφτούμε την Ελλαδίτσας μας, τα τελευταία χρόνια, (μη πηγαίνουμε πολύ πίσω). Περάσαμε πολέμους, κατοχή, πείνα. Τώρα να αναλογιστούμε γιατί τα περάσαμε όλα αυτά ; Για τις αμαρτίες μας. Οι άνθρωποι ζητούν μια ζωή όχι όπως ο Χριστός μας παρέδωσε αλλά μια ζωή εύκολη, τρυφηλή. Θέλουν ανέσεις, πολλά χρήματα, λίγη δουλειά, θέλουν να διασκεδάσουν, να χαρούν την ζωή τους.
Κάνουν το παν γι αυτή τη ζωή, και νομίζουν ότι με την ανθρώπινη καταξίωση είναι σωστοί και ότι επιτέλεσαν το έργο τους εδώ πάνω στη γη. Και όταν λέω κάνουν το παν το εννοώ. Πατάνε στο πτώμα του διπλανού τους για να ικανοποιήσουν το θέλημά τους. Μη νομίζεις ότι τα λόγια αυτά είναι υπερβολικά γιατί θα σου μιλήσω για τη ζωή του ανθρώπου από τη γέννησή του μέχρι το θάνατό του.

Έρχεται η στιγμή να γεννήσει η μητέρα το παιδί της και όπως είναι φυσικό θέλει την καλύτερη περίθαλψη στο νοσοκομείο που θα βρεθεί. Πόσες περιπτώσεις γονιών που χρηματίσανε την νοσοκόμα, τον γιατρό, ή όποιον άλλον χρειαστεί για ένα καλύτερο δωμάτιο με θέα, χωρίς άλλους ασθενείς μέσα. Εάν θέλεις δωμάτιο μονόκλινο να πας σε μια ιδιωτική κλινική. Αλλά εμείς προτιμούμε χωρίς το κατάλληλο αντίτιμο να γευτούμε βασιλικά, αξιώματα. Μετά το παιδί αυτό μεγαλώνει και πηγαίνοντας στο, σχολείο, οι αδίστακτοι γονείς συνεχίζουμε το ίδιο τροπάριο. Εξαγοράζουμε καταστάσεις, ή απειλούμε ή εκβιάζουμε για ένα σωρό πράγματα που νομίζουμε ότι είναι σωστά. Από βαθμολογίες σχολικές, μέχρι και γιατί το σχολικό σταματάει 20 μέτρα πιο πέρα και όχι μπροστά στην πόρτα του σπιτιού μας. Το παιδί τα βλέπει όλα αυτά και αισθάνεται ότι έτσι πρέπει να κάνει. Νομίζει ότι έτσι είναι η σωστή ζωή. Μεγαλώνοντας αρχίζουν οι παρέες με το άλλο φύλο. Χωρίς δισταγμό ενδίδει στην σαρκική πράξη, πολλές φορές και με την παρότρυνση των γονιών. Λένε να μην μείνει το παιδί μαμούχαλο, να ξεπεταχτεί στη κοινωνία, να γνωρίσει καταστάσεις. Κανείς δεν σκέφτεται ότι εκτός του ότι αυτό το πράγμα είναι αμαρτία, καταστρέφει τον άνθρωπο. Γιατί αν το παιδί από μικρή ηλικία γνωρίσει τα πάντα αργότερα η ζωή του θα είναι άδεια, γιατί δεν θα έχει άλλα πράγματα να γνωρίσει. Μη τα νομίζεις παράλογα αυτά που σου λέω. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που σήμερα η νεολαία μας στρέφεται και στα ναρκωτικά. Είναι άδεια η ζωή του. Δεν έχει βάσεις. Δεν έχει ιστορική θεολογούμενη παιδεία. Δεν ξέρει ποιός είναι ο σκοπός της ζωής του. Μετά είναι και η τηλεόραση. Πω πω τι είναι αυτό το πράγμα ; Πλύση εγκεφάλου. Ό,τι μπορείς να σκεφτείς ή μάλλον ό,τι δεν μπορείς να σκεφτείς το βρίσκεις στην τηλεόραση. Όποια διαστροφή και ανωμαλία υπάρχει από αυτό το κουτί πηγάζει. Οι ελεύθερες σχέσεις, οι σκοτωμοί, το κλέψιμο, η μοιχεία, η ομοφυλοφιλία. Αυτό το κουτί θέλει να μας πείσει ότι όλα είναι σωστά και φυσιολογικά πράγματα. Ότι δεν είναι παράνομα. Παλιά η μοιχεία ήταν παράνομη, τώρα που η αμαρτία αυτή έγινε πολλή την νομιμοποίησαν οι άνθρωποι. Παλιά αν πιάνανε κάποιον για μοιχεία εκτός από την τιμωρία του νομοθέτη είχε και το όνειδος του κόσμου. Τώρα που όλοι σκέφτονται ή και που κάνουν πράξη την μοιχεία την κάναμε νόμιμη, αφού πλέον όλοι μετέχουνε της αυτής αμαρτίας. Να το ξέρεις αυτό και να το θυμάσαι. ΟΤΑΝ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΛΗ ΤΟΤΕ ΤΗΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ. Και το κάνουμε αυτό για να μην μας τρώει πλέον η συνείδηση ότι κάνουμε κάτι κακό. Το ίδιο ήδη γίνεται και με την ομοφυλοφιλία. Θα θελήσουν να την νομιμοποιήσουν σε όλους τους τομείς και ακόμη περισσότερο από τα δικαιώματα του απλού ανθρώπου. Θα αποκαλείς τον άλλον ομοφυλόφιλο και θα έχει το δικαίωμα να σε βάλει στην φυλακή. Ο δικαστής θα τον δικαιώνει γιατί θα είναι και αυτός της ιδίας πάστας.

Και για να επανέλθω σε αυτό που ξεκίνησα. Και συνεχίζεται έτσι που λες η ζωή του ανθρώπου μεγαλώνοντας. Στον στρατό θα βάλει τον μεγάλο αξιωματικό που έχει γνωστό για να μην πάει στα σύνορα. Αργότερα ο κατάλληλος βουλευτής θα τον τακτοποιήσει όπου μπορεί καλύτερα. Να μη μιλήσω για κλοπές, από τον συνδετήρα του γραφείου μέχρι το σκάρτο προϊόν, μέχρι και τον φόρο από τον ιδρώτα του λαού. Γενικώς μέχρι να πεθάνουμε έχουμε μάθει να πατάμε επί πτωμάτων για την καλύτερη θέση. Ακόμη και πεθαμένοι μερικές φορές οι συγγενείς μας, αγωνίζονται για μια καλύτερη θέση στο κοιμητήριο. Να έχει θέα λέει. Γελοιότητες. Γυμνός και κατηγορούμενος είναι άμοιρε ο νεκρός συγγενής σου μπροστά στην κρίση του Θεού και εσύ σκέφτεσαι και πράττεις παράλογα. Όλο αυτό το κάνουν για να πείσουν τους εαυτούς τους ότι μέχρι εκεί είναι, και οτι η απολαβή του από τη ζωή θα είναι τι ; μια καλή θέα από το κοιμητήριο ;

Και μεν ο ένας έχει κοινωνική θέση, χρήματα και δύναμη κα πορεύεται έτσι στον βίο του, αλλά υπάρχουν και οι άλλοι χωρίς όλες αυτές τις δυνατότητες. Αυτοί δεν κάνουν τέτοια πράγματα, όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά γιατί δεν μπορούν να τα κάνουν. Αν μπορούσαν να είσαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα έπεφταν στην ίδια αθλιότητα. Η πλύση εγκεφάλου έχει γίνει σε όλους, ή σχεδόν σε όλους.

Δηλαδή ένα κράτος ολόκληρο βρίσκεται ,,,,, στα πρόθυρα του γκρεμού. Και ξέρεις τι συμβαίνει μετά ; πέφτει.

Κοίτα την ιστορία από πολύ παλιά. Αυτοκρατορίες τεράστιες. Βαβυλωνία, Ισραηλίτες, Ρωμαίοι, Έλληνες, Βυζάντιο, όλοι αυτοί τιμωρήθηκαν γιατί είχαν ξεχάσει τον Θεό. Όλες αυτές οι αυτοκρατορίες εξαφανίστηκαν γιατί είχαν πέσει πρώτα μέσα στην ψυχή τους. Οι εσωτερικές τους άμυνες ήταν ανύπαρκτες. Όπως ακριβώς είναι και οι δικές μας αυτή τη στιγμή.

Να ξέρεις ότι αν δεν μετανοήσουμε θα πάθουμε τα ίδια.

Και εγώ όπως και εσύ πιστεύω ότι θα βοηθήσει ο Θεός την Ελλάδα μας αλλά να ξέρεις ότι θα γίνει εκαθάριση. Το ακούς αυτό !! ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΚΑΘΑΡΙΣΗ Θα ξεχωρίσει το στάρι από την ήρα.

Σκέψου, αν κάποιος έχει μάθει να ζει τη ζωή που προανέφερα και πάρει αυτή τη στιγμή το δώρο από τον Θεό της δυνατής Ελλάδος χωρίς κινδύνους και απειλές, τι θα σκεφτεί ; θα πει "Ο Θεός μας αγαπάει και μας έσωσε, επομένως για να μας αγαπάει ο Θεός είμαστε σωστοί. Ας συνεχίσουμε λοιπόν την ζωή όπως την ζούσαμε, ευάρεστη φαίνεται να είναι στον Θεό". Και έτσι θα συνεχίζουμε να ζούμε αμαρτωλά και μάλιστα αυτή την φορά έχοντας και την επιβεβαίωση του Θεού.

Αν δεν μετανοήσουμε να το ξέρεις θα δούμε πράγματα φοβερά. Ελπίζω έστω και την τελευταία στιγμή να ανοίξουν τα πνευματικά μας μάτια και να μετανοήσουμε. Να το ξέρεις έρχονται μέρες τόσο δύσκολες και πονηρές που η γη δεν ξανάδε ποτέ στην ιστορία της. Αλλά μέσα σε αυτό το σκοτάδι πρέπει να μετανοήσουμε. Αν δε το κάνουμε θα μας πάρει το ρεύμα του ποταμού μαζί με τους άλλους.

- Οι πολιτικοί είναι όργανα των σκοτεινών δυνάμεων. Των σιωνιστών. Αυτοί κάνουν την δουλειά τους, αυτό τους βάλανε να κάνουν και είναι σωστοί σε αυτό που πρέπει να επιτελέσουν. Αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις να επιφέρουν το κακό. Προσπαθούν να οδηγήσουν την ιστορία με τρόπο ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την έλευση του αντίχριστου. Είπε ο Κύριος μας, "ότι οι υιοί του αιώνος τούτου φρονιμότεροι υπέρ τους υιούς του φωτός". Αυτοί ξέρουν τι κάνουν και το κάνουν συνειδητά, εμείς που θέλουμε να γίνουμε υιοί της βασιλείας του Θεού είμαστε ράθυμοι. Νομίζεις ότι οι πολιτικοί αυτοί μονοί τους ήρθαν ; Οχι, εμείς τους φέραμε. Αν η ζωή μας ήταν σωστή, αν τα πνευματικά μας μάτια ήταν ανοιχτά θα μπορούσαμε από την αρχή να διακρίναμε τι ποιότητα έχει ο κάθε ένας. Και θα κρατούσαμε ανάλογα. Τώρα προσπαθούμε να τους διώξουμε από τη βουλή, αλλά δεν μπορούμε. Είμαστε δειλοί, δεν έχουμε το σθένος να αντιταχθούμε στο κακό. Αυτό που επικρατεί στις ψυχές μας είναι να μην χαλάσουμε τον όμορφο (μόνο όμορφος δεν είναι) κόσμο που έχουμε πλάσει. Σκέφτεται ο κάθε ένας, εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα ; Ας το βγάλει ο άλλος. Ε ... έχω την δουλίτσα μου, την οικογένειά μου, την βόλεψή μου, τι τα θέλεις αδελφέ και τα σκαλίζεις ; Αυτό λέγεται δειλία και είναι μεγάλη αμαρτία στα μάτια του Θεού. Είχε πει κάποτε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος ότι "Όσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ελευθερίες για λίγη ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε την ελευθερία ούτε την ασφάλεια".

Και μια και αναφέρθηκε η λέξη ασφάλεια. Ξέρεις ότι οι άνθρωποι νοιώθουν ανασφάλεια επειδή ακριβώς είναι ασφαλισμένοι ; Την σήμερον ημέρα οι ακριβοπληρωμένες ασφάλειες δεν μπορούν να σου προσφέρουν την δωρεάν ασφάλεια που προσφέρει ο Ιησούς Χριστός.

- Καλό είναι για μας τους Χριστιανούς να ασχολούμαστε με τον Χριστό και όχι με τον αντίχριστο. Μέσα στην αποκάλυψη λέει "και αποκαλυφθήσεται ο υιός της ανομίας". Αποκαλυφθήσεται λέει. Όπως κάνουμε τα εγκαίνια ενός αγάλματος, ο κόσμος δεν το έχει δει το άγαλμα, δεν ξέρει την μορφή του και τότε ξαφνικά φεύγει το πανί που σκεπάζει το άγαλμα και αποκαλύπτεται. Έτσι και ο αντίχριστος, ο κόσμος δεν θα ξέρει ποιός θα είναι, θα αποκαλυφθεί. Αλλά ο Θεός δεν θα αφήσει το πλάσμα του στην μανία αυτού του τέρατος. Μας δίνει στοιχεία για να τον αναγνωρίσουμε. Το πιό τρανταχτό σημείο είναι το 666. Εδώ είναι που κατατροπώνονται όσοι θεωρούν τα λόγια των γραφών άκυρα ή υπερβολικά. 2000 χρόνια πριν γράφτηκε η προφητεία απο τον άγιο Ιωάννη και τώρα βγαίνουν όλα. Από τον ψηφισμό των γραμμάτων θα μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε την ταυτότητά του. Άλλωστε εκείνη την εποχή θα εμφανιστούν και οι προφήτες Ηλίας και Ενώχ. Αυτοί θα υποδείξουν στον κόσμο το τι πραγματικά είναι. Θα είναι οι πιο δύσκολες εποχές που θα έρθουν ποτέ στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους. Μην ασχολούμαστε λοιπόν με τον αντίχριστο αλλά με τον Χριστό. Αν πιστεύουμε θα αποκτήσουμε και την γνώση την στιγμή που πρέπει. Το να ξέρουμε από τώρα πότε θα έρθει ή πως τον λένε είναι εκ του πονηρού και δεν οφελεί σε τίποτε την ψυχή μας.

Όλα αυτά που λέγονται τώρα ίσως ακούγονται δυσάρεστα και σκληρά αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Στον κόσμο αν πεις δυσάρεστα πράγματα ή αν τον ελέγξεις δεν αρέσει. Σε κατατάσσει στους κακούς. Δες στην παλιά διαθήκη πόσους προφήτες σκοτώσανε οι ισραηλίτες. Ακόμη και τον Θεό τους σκοτώσανε επί του σταυρού, επειδή αυτά που τους έλεγε δεν χαιδεύανε τα αυτιά τους. Πες στον κόσμο για ελευθερία χωρίς αγώνες, για αυτές τις προφητείες περί ξανθού γένους και κόκκινης μηλιάς χωρίς να βάλεις μέσα την λέξη μετάνοια και όλοι θα σε αγαπήσουν. Μόλις βάλεις αυτή τη λέξη όλοι θα αποστρέψουν το πρόσωπό τους. Δεν έχουμε συνηθίσει τον έλεγχο γιατί δεν έχουμε ταπείνωση. Λέει στην παλιά διαθήκη "μη έλεγχε κακούς ίνα μη μισησωσει σε, έλεγχε σοφό και αγαπήσει σε".

Για τον κάθε έναν μας το τέλος του κόσμου τούτου έρχεται με την κοίμισή του. Εκεί μόνοι μας απέναντι στον Θεό θα δώσουμε λόγο για τα αμαρτήματά μας, για τις καλές μας πράξεις. Υπάρχει μια ζυγαριά, και από την μία μπαίνουν οι αμαρτίες και από την άλλη όλα τα καλά που έχουμε κάνει, οι αγώνες που έχουμε δώσει για την σωτηρία μας, η πίστη μας. Αλλά όσο και να προσπαθήσουμε δεν είναι πότε δυνατόν να καταφέρουμε να γείρουμε την ζυγαριά προς το μέρος που θέλουμε με τις δικές μας δυνάμεις. Πρέπει να κρατάμε στο χέρι μας ακόμη μία αρετή. Την ταπείνωση. Αυτή θα την δώσουμε στον Θεό μας και θα τον παρακαλέσουμε να την βαρύνει τόσο ώστε να γείρει η ζυγαριά πρός την σωτηρία.

Μετάνοια αδελφέ μου, μετάνοια... Μόνο έτσι θα κερδίσουμε την Βασιλεία του Θεού, μόνο έτσι θα λυπηθεί ο Θεός την πατρίδα μας και θα μας ελεήσει.

0 Comments

Το χώρο
"Ορθόδοξη σκέψη"
διαχειρίζεται
και γράφει
ο Κωνσταντίνος Παπανάτσιος.

Αρχείο άρθρων

July 2013
January 2013
December 2012
November 2012
September 2012
August 2012
July 2012
June 2012
May 2012
April 2012
March 2012
February 2012
January 2012

Ο Μέγας Άγιος Βασίλειος γράφει τα εξής για τη Φιλαργυρία:

ΠΟΙΟΝ ΑΔΙΚΩ, λέει [ὁ πλούσιος], προστατεύοντας αὐτὰ ποὺ μοῦ ἀνήκουν; Πές μου λοιπόν, τί σοῦ ἀνήκει; Ἀπὸ ποῦ τὰ πῆρες καὶ τὰ ἔφερες στὴ ζωή σου; (...) Δὲν ἦρθες στὸν κόσμο γυμνός; Γυμνὸς δὲν θὰ ἐπιστρέψεις στὴ γῆ; Ποῦ τὰ βρῆκες αὐτὰ ποὺ ἔχεις τώρα; Ἂν πιστεύεις ὅτι στὰ χάρισε ἡ τύχη εἶσαι ἄθεος, δὲν ἀναγνωρίζεις τὸν δημιουργό, δὲν νοιώθεις εὐγνωμοσύνη γι᾽ αὐτὸν ποὺ στὰ ἔδωσε· ἂν ὅμως παραδέχεσαι ὅτι προέρχονται ἀπ᾽ τὸν Θεό, πές μου γιὰ ποιό λόγο στὰ ἔδωσε; Μήπως εἶναι ἄδικος ὁ Θεὸς καὶ μοιράζει ἂνισα τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὴ ζωή; Γιατί ἐσὺ εἶσαι πλούσιος κι ἐκεῖνος φτωχός; Ὄχι γι᾽ ἄλλο λόγο παρὰ γιὰ νὰ ἀνταμοιφθεῖς ἐσὺ γιὰ τὴν καλωσύνη καὶ τὴ σωστὴ διαχείριση τῆς περιουσίας, κι ἐκεῖνος γιὰ νὰ κερδίσει τὰ μεγάλα ἔπαθλα τῆς ὑπομονῆς. Ὅμως ἐσὺ τὰ ἔκρυψες ὅλα στοὺς ἀχόρταγους κόλπους τῆς πλεονεξίας· νομίζεις λοιπὸν ὅτι κανένα δὲν ἀδικεῖς ὅταν τόσους στερεῖς ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ αὐτά; Ποιός εἶναι πλεονέκτης; Ὅποιος δὲν περιορίζεται στὰ ἀπαραίτητα. Ποιός ἅρπαγας; Ἐκεῖνος ποὺ ἀφαιρεῖ τὴν περιουσία τῶν ἄλλων. Ἐσὺ δὲν εἶσαι πλεονέκτης; Δὲν εἶσαι ἅρπαγας; Δὲν κρατᾶς γιὰ τὸν ἑαυτό σου ὅσα σοῦ δόθηκαν γιὰ νὰ τὰ διαχειρισθεῖς πρὸς ὄφελος ὅλων; Αὐτὸς ποὺ γδύνει τὸν ντυμένο θὰ ὀνομαστεῖ λωποδύτης ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ δὲν ντύνει τὸν γυμνὸ μήπως δὲν ἀξίζει αὐτὴ τὴν ὀνομασία; Τὸ ψωμὶ ποὺ ἀποθηκεύεις εἶναι τοῦ πεινασμένου, τὰ ροῦχα ποὺ συσσωρεύεις εἶναι τοῦ γυμνοῦ, τὰ παπούτσια ποὺ τά ΄χεις καὶ σαπίζουν εἶναι τοῦ ξυπόλυτου, τὰ λεφτὰ ποὺ θάβεις γιὰ νὰ μὴ στὰ κλέψουν εἶναι τοῦ φτωχοῦ. Εἶναι τόσοι αὐτοὶ ποὺ ἀδικεῖς ὅσοι αὐτοὶ ποὺ θὰ μποροῦσες νὰ βοηθήσεις.

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής μας διδάσκει τα εξής ενδιαφέροντα

ΤΡΙΑ εἶναι τὰ αἴτια τῆς φιλαργυρίας· ἡ φιληδονία, ἡ κενοδοξία καὶ ἡ ἀπιστία. Χειρότερη ἀπ᾽ τὰ ἄλλα δύο εἶναι ἡ ἀπιστία.

Ο ΦΙΛΗΔΟΝΟΣ ἀγαπάει τὰ χρήματα γιὰ νὰ ἐξασφαλίζει τὶς ἀπολαύσεις του· ὁ κενόδοξος τὰ χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ δοξασθεῖ· ὁ ἄπιστος γιὰ νὰ τὰ συσσωρεύσει καὶ νὰ τὰ φυλάξει ἀπὸ φόβο γιὰ τὴν πείνα, τὰ γηρατειά, τὶς ἀρρώστειες ἢ τὴν ξενιτειά. Κι ἐλπίζει περισσότερο στὰ χρήματά του παρὰ στὸν Θεό, αὐτὸν ποὺ δημιούργησε τὰ πάντα καὶ ποὺ φροντίζει ἀκόμα καὶ γιὰ τὰ πιὸ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα ζῶα.

ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ἐκεῖνοι ποὺ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὰ χρήματα, οἱ τρεῖς γιὰ τοὺς ὁποίους μιλήσαμε πιὸ πρὶν καὶ ὁ οἰκονομικός. Εἶναι φανερὸ πὼς μόνον αὐτὸς ἐνδιαφέρεται μὲ τὸν σωστὸ τρόπο ἀφοῦ τὸ κάνει γιὰ νὰ μπορεῖ συνεχῶς νὰ τὰ μοιράζει σ᾽ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη.

Ο Μέγας Άγιος Αντώνιος μας διδάσκει τα εξής:

Ο ΘΕΟΣ δημιούργησε μὲ τὸν λόγο Του τὰ διάφορα γένη τῶν ζώων γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου· ἄλλα γιὰ τροφή, ἄλλα γιὰ νὰ τὸν ὑπηρετοῦν· τὸν ἄνθρωπο τὸν δημιούργησε γιὰ νὰ κοιτάει μὲ θαυμασμὸ τὰ ζῶα καὶ τὰ ἔργα τους καὶ νὰ εὐχαριστεῖ τὸν Θεό. Νὰ προσέχουν λοιπὸν πάρα πολὺ οἱ ἄνθρωποι μήπως συμβεῖ καὶ πεθάνουν ὅπως τὰ ἄλογα ζῶα, χωρὶς νὰ δοῦν καὶ νὰ νοιώσουν τὸν Θεό. Πρέπει ἀκόμη νὰ καταλάβει ὁ ἄνθρωπος ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι παντοδύναμος καὶ ὅτι τίποτα δὲν ὑπάρχει χωρὶς νὰ τὸ ἐπιθυμεῖ Ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ κάνει τὰ πάντα· ἀλλὰ δημιούργησε καὶ δημιουργεῖ ὅσα θέλει ἀπὸ τὸ μηδὲν μὲ τὸν λόγο Του γιὰ νὰ σώσει τοὺς ἀνθρώπους.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τὸν κατανοοῦν εἶναι ἀθανασία· γιὰ τοὺς ἀνόητους ὅμως ποὺ δὲν τὸν καταλαβαίνουν εἶναι θάνατος ἀλλ᾽ αὐτὸ τὸν θάνατο δὲν πρέπει νὰ τὸν φοβόμαστε· ἡ ἀπώλεια τῆς ψυχῆς, δηλαδὴ ἡ ἄγνοια τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ πραγματικὴ συμφορὰ γιὰ τὴν ψυχή, καὶ πρέπει νὰ τὴ φοβόμαστε.