Ο ΟΣΙΟΣ προεῖδε τὴν Κοίμησί του καὶ εἶπε στοὺς ᾿Αδελφοὺς τῆς Μονῆς του τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στὶς Ροβιὲς Λίμνης Βορείου Εὐβοίας: «Μετὰ τρεῖς ἡμέρας μέλλω νὰ ἀπέλθω ἐντεῦθεν κατὰ τὸ θεῖον βούλημα».
Τὴν τελευταία ἡμέρα ἐκάλεσε τοὺς Πατέρες καὶτοὺς ἀποχαιρέτισε μὲ αὐτὰ τὰ συγκινητικὰ λόγια: «᾿Εγώ, Πατέρες, ᾿Αδελφοὶ καὶ τέκνα μου, μέλλω νὰ ὑπάγω πρὸς τὸν Κύριόν μου, ὁ ὁποῖος μὲ προσκαλεῖ.
῾Υμεῖς δὲ γνωρίζετε τοὺς κανόνας τῆς Μοναχικῆς ζωῆς.
᾿Ακολουθῆτε λοιπὸν αὐτοὺς καὶ μὴ ἀμελῆτε. Διὰ παντὸς νὰ εἶσθε ἀφιερωμένοι ψυχῇ τε καὶ νῷ εἰς τὴν ἱερὰν προσευχήν, δοξολογοῦντες τὸν Δεσπότην Χριστόν, τὸν γλυκύτατον
᾿Ιησοῦν καὶ Σωτῆρα τοῦ παντός.
Πρὸς ἀλλήλους δὲ νὰ ἔχετε τὴν κατὰ Θεὸν ἀγάπην, πρὸς ἐκπλήρωσιν τοῦ ρητοῦ τοῦ Κυρίου: “Οὗ γάρ εἰσι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν” (Ματθ. ιη´ 20).
Διὰ παντὸς μελετᾶτε τὸν θάνατον καὶ μνημονεύετε τὰ κάλλη τοῦ νοητοῦ Παραδείσου.
᾿Αποφεύγετε τοὺς πονηροὺς λογισμοὺς καὶ πάντοτε ἐξομολογεῖσθε εἰς δεδοκιμασμένους Πνευματικούς, πρὸς διόρθωσιν τῶν πονηρῶν λογισμῶν, ἵνα ἔχητε τὴν οὐράνιον Χάριν.
Φεύγετε τὴν φιλίαν τοῦ κόσμου, ἔχετε τὴν ταπείνωσιν, τὴν πραότητα, τὴν ὑπακοὴν καὶ ἐνασχολεῖσθε εἰς τὴν ἀνάγνωσιν καὶ μελέτην τῶν θείων Γραφῶν, ἐλεεῖτε τοὺς χρείαν ἔχοντας καὶ πρὸ πάντων ἀσπάζεσθε τὴν πνευματικὴν πτωχείαν καὶ ὑπομένετε πᾶσαν θλῖψιν καὶ στενοχωρίαν, πενθοῦντες καὶ κλαίοντες διὰ τὰ πλημμελήματά σας, καὶ ἐστὲ διὰ παντὸς ἐγρηγοροῦντες εἰς πόνους, εἰς καμάτους, εἰς κακουχίας, ἵνα
ἀπολαύσητε ἐκείνην τὴν ἀνεκλάλητον χαράν, λέγω, τὴν οὐράνιον Βασιλείαν»!...
Αὐτὲς καὶ ἄλλες νουθεσίες ἔδωσε ὁ ῞Αγιος καὶ κατόπιν ἀνέπεμψε ὕμνους καὶ δοξολογίες στὸν Πανοικτίρμονα Θεό, λέγων: «Εὐλογημένος εἶ, Ποιητὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, Θεὲ Πολυέλεε, ὁ καταδεξάμενος λαβεῖν σταυρικὸν θάνατον διὰ τὴν ἀπολεσθεῖσαν ἀνθρωπίνην φύσιν. Σύ, Πανάγιε Βασιλεῦ, ὡς πολυεύσπλαγχνος καὶ εὐσυμπάθητος Θεός, συγχώρησόν μοι, καὶ πάριδε τὰ ἐμὰ πταίσματα καὶ ἐνίσχυσόν με παραστῆναι τῷ φοβερῷ Βήματι ἀκατακρίτως»... Καὶ ἀφοῦ τελείωσε τὴν εὐχὴ αὐτή, ἐγύρισε τὰ βλέμματά του πρὸς τοὺς ᾿Αδελφοὺς καὶ εἶπε: «᾿Ιδού, ᾿Αδελφοί, ὁ Δεσπότης Χριστός»!...
Καὶ ἀμέσως ἔκλεισε τὰ μάτια καὶ παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχὴ στὰ χέρια τοῦ ἠγαπημένου του Κυρίου ᾿Ιησοῦ καὶ Σωτῆρος Χριστοῦ...
Τὴν τελευταία ἡμέρα ἐκάλεσε τοὺς Πατέρες καὶτοὺς ἀποχαιρέτισε μὲ αὐτὰ τὰ συγκινητικὰ λόγια: «᾿Εγώ, Πατέρες, ᾿Αδελφοὶ καὶ τέκνα μου, μέλλω νὰ ὑπάγω πρὸς τὸν Κύριόν μου, ὁ ὁποῖος μὲ προσκαλεῖ.
῾Υμεῖς δὲ γνωρίζετε τοὺς κανόνας τῆς Μοναχικῆς ζωῆς.
᾿Ακολουθῆτε λοιπὸν αὐτοὺς καὶ μὴ ἀμελῆτε. Διὰ παντὸς νὰ εἶσθε ἀφιερωμένοι ψυχῇ τε καὶ νῷ εἰς τὴν ἱερὰν προσευχήν, δοξολογοῦντες τὸν Δεσπότην Χριστόν, τὸν γλυκύτατον
᾿Ιησοῦν καὶ Σωτῆρα τοῦ παντός.
Πρὸς ἀλλήλους δὲ νὰ ἔχετε τὴν κατὰ Θεὸν ἀγάπην, πρὸς ἐκπλήρωσιν τοῦ ρητοῦ τοῦ Κυρίου: “Οὗ γάρ εἰσι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν” (Ματθ. ιη´ 20).
Διὰ παντὸς μελετᾶτε τὸν θάνατον καὶ μνημονεύετε τὰ κάλλη τοῦ νοητοῦ Παραδείσου.
᾿Αποφεύγετε τοὺς πονηροὺς λογισμοὺς καὶ πάντοτε ἐξομολογεῖσθε εἰς δεδοκιμασμένους Πνευματικούς, πρὸς διόρθωσιν τῶν πονηρῶν λογισμῶν, ἵνα ἔχητε τὴν οὐράνιον Χάριν.
Φεύγετε τὴν φιλίαν τοῦ κόσμου, ἔχετε τὴν ταπείνωσιν, τὴν πραότητα, τὴν ὑπακοὴν καὶ ἐνασχολεῖσθε εἰς τὴν ἀνάγνωσιν καὶ μελέτην τῶν θείων Γραφῶν, ἐλεεῖτε τοὺς χρείαν ἔχοντας καὶ πρὸ πάντων ἀσπάζεσθε τὴν πνευματικὴν πτωχείαν καὶ ὑπομένετε πᾶσαν θλῖψιν καὶ στενοχωρίαν, πενθοῦντες καὶ κλαίοντες διὰ τὰ πλημμελήματά σας, καὶ ἐστὲ διὰ παντὸς ἐγρηγοροῦντες εἰς πόνους, εἰς καμάτους, εἰς κακουχίας, ἵνα
ἀπολαύσητε ἐκείνην τὴν ἀνεκλάλητον χαράν, λέγω, τὴν οὐράνιον Βασιλείαν»!...
Αὐτὲς καὶ ἄλλες νουθεσίες ἔδωσε ὁ ῞Αγιος καὶ κατόπιν ἀνέπεμψε ὕμνους καὶ δοξολογίες στὸν Πανοικτίρμονα Θεό, λέγων: «Εὐλογημένος εἶ, Ποιητὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, Θεὲ Πολυέλεε, ὁ καταδεξάμενος λαβεῖν σταυρικὸν θάνατον διὰ τὴν ἀπολεσθεῖσαν ἀνθρωπίνην φύσιν. Σύ, Πανάγιε Βασιλεῦ, ὡς πολυεύσπλαγχνος καὶ εὐσυμπάθητος Θεός, συγχώρησόν μοι, καὶ πάριδε τὰ ἐμὰ πταίσματα καὶ ἐνίσχυσόν με παραστῆναι τῷ φοβερῷ Βήματι ἀκατακρίτως»... Καὶ ἀφοῦ τελείωσε τὴν εὐχὴ αὐτή, ἐγύρισε τὰ βλέμματά του πρὸς τοὺς ᾿Αδελφοὺς καὶ εἶπε: «᾿Ιδού, ᾿Αδελφοί, ὁ Δεσπότης Χριστός»!...
Καὶ ἀμέσως ἔκλεισε τὰ μάτια καὶ παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχὴ στὰ χέρια τοῦ ἠγαπημένου του Κυρίου ᾿Ιησοῦ καὶ Σωτῆρος Χριστοῦ...